Vliegtuigramp MH17 – Nederland in rouw
AMSTERDAM, 21 JULI 2014. De verslagenheid is groot, nadat donderdag 17 juli bekend werd dat vlucht MH17 van Malaysia Airlines is neergestort in Oekraïne. Hierbij kwamen 298 personen (283 passagiers en 15 bemanningsleden) om het leven, daaronder 193 Nederlanders. Het vliegtuig was op weg van Amsterdam Airport Schiphol naar Kuala Lumpur Airport in Maleisië, maar werd boven Oost-Oekraïne vermoedelijk uit de lucht gehaald door een raket. Veel inzittenden waren op weg naar hun vakantiebestemming, zover kwam het nooit. Nabestaanden van de slachtoffers kunnen maar moeilijk beseffen dat hun geliefden er niet meer zijn.
Gedicht van een moeder
Malaysia Airlines MH17
17-07-2014
Een moeder blijft vol zorgen
al zijn ze nog zo groot.
“Niet doen mama. Stel je niet aan!
Ik ga op reis, niet dood!”
Hij ziet mijn rode ogen
ik kan er niets aan doen
Ik pak mijn kind nog 1x vast
een knuffel en een zoen
Veel plezier, een goede reis
en doe voorzichtig vent
Kom heel terug, en bel me daar
als je daar eind’lijk bent.
Hij lacht me toe en loopt dan weg
een grijns op zijn gelaat
Hij is zo blij met deze reis
zo lang al voor gespaard
“I love you mam! Pas goed op pap
het duurt niet al te lang
Ik ben weer terug voor dat je ’t weet
Maak je maar niet te bang”
Daar gaat hij dan, hij zwaait nog wat
ik zie nog in een schicht
Het inchecken, zijn lieve snoet
en dan is hij uit zicht
De rit naar huis staar ik omhoog
Zou dat zijn vliegtuig zijn?
Ik hoop dat hij me snel weer belt
dan zal hij veilig zijn.
Thuis gekomen, even rust,
een boodschapje gehaald
Het eten alvast klaar gezet
M’n hoofd die nog steeds maalt
Ik eet vanavond op de bank
want nu het stil is thuis
iIs tafeldekken nutteloos
Dus eten voor de buis
De beeldbuis aan, het bord op schoot
Er komt extra journaal?
Er is vast een ramp gebeurd
Het is wat allemaal
Het nieuws begint en plotseling
staat alles even stil
De buren bonken op de deur
m’n man slaakt hard een gil
Mobieltjes rinkelen op de kast
M’n hoofd spat uit elkaar
Ik kijk naar beelden op tv
en dan wordt het gewaar
De beelden van het vuur, het puin
de koffers op de grond
Het vluchtnummer, de maatschappij
m’n bord valt op de grond
M’n ogen zien alleen nog zwart
Is dit een visioen?
Een droom, niet waar, een stomme grap?
Ik gaf hem net een zoen!
In de hopen smeulend afval
in die beelden op tv
zie ik steeds je lieve glimlach
die je net nog naar me deed.
Mama
©AWP Producties – Annet Wesselink
Condoleance
U kunt een persoonlijke boodschap achterlaten op www.condoleance.nl.